Badania penetracyjne (PT). Zakres stosowania
Wiele ważnych dla świata odkryć zostało dokonanych przez przypadek. Nieco ponad 100 lat temu pracownik jednej z firm chciał oczyścić metalową powierzchnię po obróbce. Wysypał na powierzchnię zeszlamowaną kredę, która przy okazji ujawniła lokalizację większych uszkodzeń. Tę metodę nazwano badaniem penetracyjnym i jest ona narzędziem diagnostycznym, które pozwala wykryć usterki, zanim stają się widoczne.
Zasada działania PT
Proces opiera się na zjawisku kapilarności i pozwala na zlokalizowanie nieszczelności na powierzchni oraz do 2 mm pod nią. Składa się na niego kilka etapów. Na początku należy dokładnie oczyścić badaną powierzchnię. Kolejną czynnością jest naniesienie penetrantu, który powinien wnikać do szczelin w materiale. W tym miejscu wiele zależy od rodzaju zastosowanej cieczy, a w szczególności od jej napięcia powierzchniowego. Po odczekaniu odpowiedniej ilości czasu należy delikatnie zmyć nadmiar penetrantu tak, aby nie usunąć go także ze szczelin. Następnie nanosi się wybawiacz, który “odsysa” ciecz i barwi ją tak, aby odzwierciedlić kondycję materiału.
Zakres stosowania badania penetracyjnego
PT to narzędzie diagnostyczne, które znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle. Aby było miarodajne, badana powierzchnia powinna cechować się nikłą porowatością i niską rozciągliwością. Dopiero wówczas będzie można uznać nadmierne szczeliny za wadę, a nie naturalne zjawisko. Badanie penetracyjne wykonuje się zazwyczaj na powierzchniach nieferromagnetycznych, kiedy niemożliwe jest przeprowadzenie MT. Zakres stosowania to także stal austenityczna, stopy tytanu czy aluminium, wszelkiego rodzaju spoiny i elementy odlewanie. W wyniku prawidłowo przeprowadzonego badania otrzymujemy informacje na temat nieciągłości liniowych i nieliniowych w materiale.
